Straatvandalisme is in de eerste helft van de jaren tachtig een groeiend probleem. Als een van de oorzaken wordt verwezen naar het toenemende gebrek aan sociale controle in de hedendaagse samenleving. In Strijd om de Straat analyseert Wietsma hoe beleidsmakers deze problematiek het hoofd trachten te bieden met een nieuwe vorm van controle: via automatisering en camerabewaking in de openbare ruimte. Maar wat betekenen deze anonieme controlemechanismen, het moderne ‘panopticum’, voor de burger?
